In de lezing gaat Jeroen Linssen in op de wijze waarop de filosofen in de afgelopen duizend jaar de passie van de hebzucht hebben bejegend. Aan de ene kant wordt hebzucht gezien als de wortel van al het kwaad. Aan de andere kant wordt hebzucht, vanaf de zeventiende eeuw, positiever benaderd. Hebzucht zou immers ook gunstige effecten bewerkstelligen. Linssen zal ten eerste laten zien dat deze tweeslachtige houding zowel nu als in een ver verleden aan de orde is. Ten tweede zal hij ingaan op de hedendaagse filosofisch-ethische kritiek op de hebzucht. Hij zal betogen dat die kritiek getuigt van een zekere naïviteit. Immers is hebzucht niet een bijna vanzelfsprekend element geworden in de huidige ondernemersmaatschappij?