Het klassieke lichaam-geest probleem binnen de filosofie gaat over de vraag: hoe moeten wij de verhouding begrijpen tussen lichaam en hersenen enerzijds en geest anderzijds. Een groot deel van het probleem zit vooral in de concepten waarmee je de vraag formuleert. Als je het lichaam voorstelt als materie terwijl je de geest begrijpt als onstoffelijk, dan formuleer je het probleem vanuit tegenstellingen die niet te overbruggen zijn.

Bij een levend persoon of dier kun je beter over een organisme spreken en niet het concept lichaam gebruiken. En cognitie is een beter begrip dan geest (of bewustzijn) want het is veel ruimer. Als je cognitie opvat als (effectief) reageren van een levend organisme op zijn omgeving, dus als een vorm van gedrag, kun je het ook toepassen op dieren en op eenvoudige organismes zoals planten. Je herformuleert de oorspronkelijke vraag hoe kan een lichaam een geest produceren tot de vraag hoe een levend organisme effectief gedrag kan produceren. Je hebt de vraag dan niet meer geformuleerd vanuit begrippen die elkaar uitsluiten. Door op deze manier de vraag te herformuleren kun je een begin gaan maken met het zoeken naar het antwoord.